โทรศัพท์มือถือนั้นได้กลายเป็นปัจจัยที่ 5 ในการดำรงชีวิตประจำวันของคนผมทุกคนไปเสียแล้ว ในสมัยก่อนนั้นโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งๆ มีราคานับตั้งแต่หมื่นกลางๆ เรื่อยไปจนถึงแผนการแสนบาทซึ่งจะต้องเรียกว่าเป็นอุปกรณ์สื่อสารเพื่อให้คนรวยแค่นั้นแต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปผนวกกับการแข่งขันที่มีมากมายขึ้นไปส่งผลให้โทรศัพท์มือถือมือหนึ่งแบบถูกสุดในเดี๋ยวนี้มีราคาเพียงแค่ขบวนการร้อยแค่นั้นเองเรียกได้ว่าราคานี้ถูกกว่าซื้อโทรศัพท์มือสองบางยี่ห้อเสียอีก แต่อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าโทรศัพท์มือถือจะอาจจะมีความจำเป็นเยอะสักเพียงใดแต่ก็คงมีใครต่อใครอีกหลายคนยอมเสียเงินเสียทองซื้อโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ๆ มาใช้อย่างเกินความจำเป็นตามกระแสชื่นชอบจนส่งผลให้เกิดคำคุยที่ว่า “โทรศัพท์มือถือคือของฟุ่มเฟือยหลากหลายกว่าของที่จำเป็น” หากข้าพเจ้าต้องการโทรศัพท์มือถือไว้สำหรับเพื่อจะการสื่อสารใช่หรือไม่เอาไว้เพื่อทำงานเล็กน้อยในโทรศัพท์สมาร์ทโฟนบางรุ่นอาทิ เช็คเมล์ ตอบเมล์อ่านข่าว เล็กๆ น้อย เพียงแค่โทรศัพท์มือสองก็สามารถตอบสนองการใช้งานเหล่านี้ได้เพราะนอกจากราคาจะอาจจะถูกแล้วในบางกรณีน่าจะจะก็จะเป็นของดีที่หลุดจากการจำนำก็ได้ซึ่งในเรื่องของการจำนำโทรศัพท์นี้ข้าพเจ้าจะอาจจะพูดถึงกันในตอนต่อๆ ไปครับ ย้อนกลับมาที่โทรศัพท์มือสองอีกสักนิดหลายคนที่ใช้โทรศัพท์มือถือชั้นเซียนหรือว่าเปลี่ยนมือถือเป็นว่าเล่นอาจจะจะน่าจะมองโทรศัพท์มือถือว่าเป็นโทรศัพท์เกรดบี โทรศัพท์กระจอกแต่ย่อมอย่าลืมนะขอรับกระผมว่าก่อนที่มันจะอาจกลายคือมือสองมันก็เคยคือมือหนึ่งมาก่อนพร้อมด้วยผู้ที่มีส่วนผลักดันให้โทรศัพท์เหล่านี้กลายเป็นโทรศัพท์มือสองก็คือบรรดาพวกคุณทั้งหลายนี่แหละครับผมที่พอได้เครื่องใหม่ก็ขายเครื่องเก่าทิ้งไป หรือเปล่าจะอาจจะบอกว่าไม่ใช่